Ben fakir insanların çocuğuyum kardeşim. Sizlere kendi yaşantımdan ayrı bir Yaşantı veremem. Benim yaşantım kısıtlı, Benim arzularım sınırlı. Çünkü? Gem vurulmuş arzularıma benim. Evet dedim ya ben, Umutsuz insanların çocuğuyum. Tozpembe hayallerim yoktur benim. Evet ben. Gecenin ortasında düşlerim sizleri, Dostlarım; Ne esmer, ne sarışın, ne kumral, Çünkü bunların hepsi bana yabancı. Ve ben fakir insanlarımın çocuğuyum. Ve ben güçlü ozan Bahattin; Görmedim bir dilimden Fazlasını yavan ekmeğin. Görmedim yıllar boyu, Arzuladığım şeyleri. Ve bir gün tutsağı oldum Hasretle beklediklerimin. Evet dedim ya; Ben halkımın Ve fakir insanlarımın çocuğuyum. Evet dostlarım, Benim isteklerin sınırlı, Benim yaşantım kısıtlı. Ve gem vurulmuş Yaşantılarıma benim. Evet ben, Fakir insanlarımın çocuğuyum kardeşim.